کد مطلب:50294 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » قرآن

سهو و اشتباه در كار پيامبر و ائمه(ع) آيا وجود دارد و آيا گناه محسوب مي شود؟

ر اين كه پيامبران تا چه حد از گناه مصون هستند بين طوايف مسلمين اختلاف نظر وجود دارد. برخي از طوايف (گروهي از معتزله) عصمت انبيا را تنها از كبائر مي دانند برخي ديگر (اشاعره) به عصمت انبياء بعد از بعثت معتقدندو عده اي (حشويه) اساساً منكر عصمت انبياء شده اند. در نزد شيعه اعتقاد به عصمت انبياء از گناه عمدي و سهوي يكي از عقايد قطعي است اما سهو و نسيان انبياء در تطبيق شريعت (مثل اشتباه خواندن ركعات نماز) و يا در امور عادي و مباح، را گروه اندكي از شيعه مثل صدوق و طبرسي بر انبياء جايز مي دانند. دلايل عقلي و نقلي زيادي بر لزوم عصمت انبياء وجود دارد كه يكي از عمده دلائل عقلي اين است كه ارتكاب گناه چه به صورت عمدي و يا سهوي، منافي هدف اصلي بعثت ايشان كه راهنمايي و هدايت انسان ها به وظايفي كه خداوند تعيين كرده خواهد بود. قرآن كريم در آيات متعدد، عصمت پيامبران را مورد تأكيد قرار داده و آنها را مخلص (خالص شده براي خدا) معرفي مي كند كه حتي ابليس را نيز طمعي در گمراه ساختن آنها نيست، {V(ص ، آيه 82 و 83)V}. اهل بيت عصمت و طهارت نيز علاوه بر همان دليل عقلي - كه نبود عصمت و گناه و معصيت منافي امامت و پيشوايي آنها است - در قرآن كريم نيز آنها پاك و مبرا از آلودگي خوانده شد. «همانا خداوند اراده كرده كه آلودگي تنها از شما خاندان پيامبر زدوده شود و شما را پاك و پاكيزه گرداند»، {V(اسراء، آيه 79)V}. اما انجام دادن ترك اولي كه در كاربرد وسيع عصيان و ذنب حتي در قرآن كريم، بر پيامبران نسبت داده شده است منافاتي با عصمت ندارد چون اين امور گناه شمرده نمي شود. اما همين امور كه مواظبت بر آنها براي ما اهميتي ندارد، به جهت درك معارف الهي كه انبياء دارند و نيز حقايقي كه بر آنها مكشوف است برايشان خيلي مهم جلوه مي نمايد و طبعاً در تقرب و تعالي آنها بي تأثير نخواهد بود. براي آگاهي بيشتر ر.ك: 1- آموزش عقايد، ج 2، بحث عصمت انبياء،مصباح يزدي 2- تنزيه الانبياء از آدم تا خاتم،آيت الله معرفت